سیستم زمانسنجی Stop Watch:

یکی از عمده‌ترین سیستم‌های زمان‌سنجی است که در طی آن و در حین انجام کار و با توجه به مشاهده مستقیمی که از سیکل کاری صورت می‌پذیرد، زمان‌سنجی انجام می‌گردد. در این روش، یک زمان‌سنج (معمولاً یک ساعت دیجیتال) استفاده می‌شود تا زمان لازم برای انجام یک فعالیت را اندازه‌گیری کند. این روش برای فعالیت‌هایی که به صورت فیزیکی و در یک بازه زمانی مشخص انجام می‌شوند، مانند تولید یک قطعه در یک خط تولید، بسیار مناسب است. این روش به خصوص در صنایعی که فرآیندهای تکراری دارند و زمان انجام هر فرآیند می‌تواند به صورت دقیق اندازه‌گیری شود، مثل خطوط تولید دسته‌سیم، بسیار کاربردی است.

سیستم زمان‌سنجی با استفاده از کرنومتر روشی ساده برای ردیابی مدت زمان انجام وظایف یا فعالیت‌ها است. این روش بر روی یک کرنومتر دستی برای اندازه‌گیری زمان سپری شده تکیه دارد و شامل نرم‌افزار یا ادغام‌های پیچیده نمی‌شود. در اینجا خلاصه‌ای از عملکردها و محدودیت‌های آن ارائه می‌شود:

عملکردها:

• ردیابی زمان پایه: به شما امکان می‌دهد با شروع و توقف کرنومتر برای هر فعالیت، زمان دقیق صرف شده برای هر کار را ردیابی کنید.
• شناسایی وظایف وقت‌گیر: با بررسی داده‌های کرنومتر خود، می‌توانید وظایفی را که زمان قابل توجهی را به خود اختصاص می‌دهند، شناسایی کنید و به طور بالقوه زمینه‌هایی را برای بهبود مشخص کنید.
• تمرکز بهتر: دانستن اینکه شما به طور فعال زمان را اندازه‌گیری می‌کنید، می‌تواند شما را به تمرکز بیشتر و به حداقل رساندن حواس‌پرتی در حین انجام کار تشویق کند
• ساده و قابل دسترس: کرنومترها به راحتی در اکثر تلفن‌های همراه موجود هستند یا می‌توانند با قیمت ارزان خریداری شوند، که این سیستم را در دسترس و آسان برای اجرا می‌کند.

محدودیت‌ها:

• ورود دستی داده‌ها: شما باید نام وظیفه، زمان شروع و پایان را به طور دستی ثبت کنید که به طور بالقوه منجر به خطاهای ورود داده‌ها یا فراموش کردن ردیابی وظایف خاص می‌شود.
• تجزیه و تحلیل محدود: داده‌های کرنومتر اندازه‌گیری‌های زمانی پایه را ارائه می‌دهد اما فاقد توانایی دسته‌بندی وظایف، تجزیه و تحلیل روندها یا ایجاد گزارش‌ها است.
• عدم دقت: شروع و توقف کرنومتر برای هر کار می‌تواند خطای انسانی را به همراه داشته باشد که بر دقت کلی ردیابی زمان شما تأثیر می‌گذارد.
• غیر کارآمد برای پروژه‌های پیچیده: برای پروژه‌هایی با وظایف یا وابستگی‌های متعدد، مدیریت چندین کرنومتر می‌تواند دست و پا گیر و غیرعملی باشد.

به طور کلی، سیستم زمان‌سنجی با استفاده از کرنومتر یک گزینه ساده برای ردیابی زمان پایه است. با این حال، برای تجزیه و تحلیل جامع‌تر، اتوماسیون و ادغام با سایر گردش‌های کاری، نیازمند بررسی برنامه‌های ردیابی زمان یا سایر نرم‌افزار ‏های مرتبط خواهیم بود.

سیستم زمان‌سنجی داده‌های استاندارد (Standard Data Timekeeping System – SDTS)

یکی از سیستم‌های رایج زمان‌سنجی برای فعالیت‌هایی است که جهت محاسبه و تعیین زمان استاندارد با پارامترهای متغیر سر و کار دارند و از طریق مدلسازی فرآیند، زمان استاندارد را در شرایط عدم قطعیت و نامعین به دست می‌آورد. در این روش، زمان لازم برای انجام یک فعالیت بر اساس داده‌های موجود از فعالیت‌های مشابه در گذشته یا استانداردهای صنعتی تعیین می‌شود. همچنین برای فعالیت‌هایی که به صورت مکرر و با استانداردهای ثابت انجام می‌شوند، مانند برنامه‌ریزی تولید در یک شرکت تولیدی، بسیار مناسب است. این روش در صنایعی که فرآیندهای تولید متنوع و پیچیده دارند و نیاز به برنامه‌ریزی دقیق دارند، مثل صنایع خودروسازی، بسیار کاربردی است.

سیستم زمان‌سنجی داده‌های استاندارد (SDTS) مجموعه‌ای از روش‌ها، ابزارها و فرآیندها برای جمع‌آوری، تجزیه و تحلیل و استفاده از داده‌های زمانی استاندارد در یک سازمان است. هدف SDTS بهبود کارایی، ایمنی و کیفیت در همه بخش‌های سازمان است.

داده‌های زمانی استاندارد به میانگین زمان لازم برای انجام یک کار مشخص توسط یک کارگر ماهر و آموزش‌دیده در شرایط عادی و بدون عجله و اتلاف وقت اطلاق می‌شود. این داده‌ها با استفاده از روش‌های مختلف زمان‌سنجی، مانند زمان‌سنجی با کرنومتر، زمان‌سنجی با فیلم‌برداری و یا زمان‌سنجی با سامانه‌های اتوماتیک، جمع‌آوری می‌شوند.

SDTS از اجزای مختلفی تشکیل شده است، از جمله:

• روش‌های زمان‌سنجی: روش‌هایی برای جمع‌آوری داده‌های زمانی استاندارد، مانند زمان‌سنجی با کرنومتر، زمان‌سنجی با فیلم‌برداری و یا زمان‌سنجی با سامانه‌های اتوماتیک.
• ابزارهای تجزیه و تحلیل: ابزارهایی برای تجزیه و تحلیل داده‌های زمانی استاندارد، مانند نرم‌افزارهای آماری و نمودارها.
• فرآیندهای استفاده: فرآیندهایی برای استفاده از داده‌های زمانی استاندارد در برنامه‌ریزی و کنترل تولید، تعیین دستمزد، آموزش کارگران و بهبود روش‌های تولید.

برخی مزایای استفاده از SDTS را می‏توان بصورت زیر برشمرد:

• کاهش هزینه‌های تولید: با استفاده از داده‌های زمانی استاندارد می‌توان از اتلاف وقت و wastes جلوگیری کرد و در نتیجه هزینه‌های تولید را کاهش داد.
• بهبود راندمان تولید: با SDTS می‌توان فعالیت‌های غیرضروری را شناسایی و حذف کرد و بدین ترتیب راندمان تولید را افزایش داد.
• برقراری تعادل خط تولید: با SDTS می‌توان bottlenecks را در خط تولید شناسایی و برای رفع آنها برنامه‌ریزی کرد و بدین ترتیب تعادل خط تولید را برقرار کرد.
• تعیین دستمزد عادلانه: با SDTS می‌توان زمان استاندارد برای هر فعالیت را تعیین کرد و بر اساس آن دستمزد عادلانه‌ای برای کارگران در نظر گرفت.
• برنامه‌ریزی دقیق تولید: با SDTS می‌توان زمان لازم برای انجام هر فعالیت را تخمین زد و بدین ترتیب برنامه‌ریزی دقیقی برای تولید انجام داد.
• بهبود کیفیت محصولات: با SDTS می‌توان با شناسایی و رفع فعالیت‌های غیرضروری، کیفیت محصولات را ارتقا داد.
• ایمنی بیشتر در محل کار: با SDTS می‌توان با شناسایی و رفع خطرات، ایمنی را در محل کار افزایش داد.

کاربرد این روش در صنایع مختلفی از جمله صنایع تولیدی، خدماتی، ساخت و ساز و اداری مورد استفاده می‏باشد. استفاده از SDTS می‌تواند به طور قابل توجهی به افزایش بهره‌وری، کاهش هزینه‌ها، بهبود کیفیت و ایمنی در هر سازمانی کمک کند.