مهندس حبیب رستمی مدیر گروه پژوهشی فناوری اطلاعات سازمان جهاد دانشگاهی صنعتی شریف و مدیر پروژه سامانه ارتباطات هوشمند خودرویی با اشاره به اینکه هم اکنون دستاوردهای علمی متخصصان داخلی در حوزه ی حمل و نقل، تا حد زیادی پاسخگوی نیاز کشور در این حوزه می باشد.

وی گفت: حال که فناوری «ایمنی حمل و نقل» به عنوان یکی از فناوری های با اولویت در سند نقشه جامع علمی کشور مورد تأئید و تأکید قرار گرفته است و مقام معظم رهبری نیز در بیانات اخیرشان پیرامون موضوع تصادفات جاده ای تکلیف کردند که دستگاه های مختلف سهم خود را در این قضیه ادا نمایند؛ نوبت رسانه های خبری کشور است که از نهادهای مختلف و مرتبط با این موضوع بپرسند آنها چه برنامه جدی برای استفاده از فناوری های نوظهور برای بهبود ایمنی حمل و نقل در کشور داشته اند؟ در سند نقشه راه ایمنی راههای کشور چه جایگاهی برای این نوع فناوری ها دیده شده است و چه برنامه عملیاتی برای استفاده از آنها وجود دارد؟

عضو هیات علمی جهاد دانشگاهی افزود: امروز دنیای پیشرفته و دولتمردان کشورهای پیشرو در زمینه حمل و نقل هوشمند، با دغدغه نجات جان شهروندان خود و با هدف به صفر رسانیدن تلفات تصادفات خودرویی، به اهمیت و ضرورت استفاده از فناوری ارتباطات خودرویی مبتنی بر استاندارد IEEE 802.11p رسیده اند که به DSRC در باند فرکانسی ۵٫۹ گیگاهرتز مشهور است و استفاده از این فناوری را یک راهکار بسیار مؤثر و کارآمد برای بهبود ایمنی در ترددهای خودرویی می دانند.

مهندس رستمی گفت: هم اینک بسیاری از خودروسازان دنیا برای استفاده از این فناوری در خودروهای آینده خود برنامه ریزی کرده و اکثریت این خودروسازان و بیشتر فعالان صنعت خودرو که مرکزیت فعالیت آنها در دیترویت آمریکا می باشد، اخیراً در نامه ای خطاب به وزیر حمل و نقل این کشور خواستار این موضوع شده اند که دولت به تصویب قانون اجباری شدن استفاده از این فناوری توجه نماید.

مدیر پروژه سامانه ارتباطات هوشمند خودرویی درباره ی وضعیت کشورمان در ارتباط با استفاده از فناوری های نوظهور برای بهبود ایمنی حمل و نقل و تاریخچه قوانین مصوب در این زمینه، اظهار داشت: وزارت صنعت، معدن و تجارت در سال ۱۳۹۲ سند «اهداف و سیاست های توسعه صنعت خودرو در افق ۱۴۰۴» را منتشر کرد که در آن استفاده از فناوری ارتباطات خودرویی به عنوان یک سیاست برای تولید خودرو رقابت پذیر ذکر شده است. ولیکن وقتی امروز به سراغ خودروسازان برای توجه به این فناوری می رویم، با کمال تعجب می بینیم که نهایت ارتباطات خودرویی را در بکارگیری فناوری ارتباطات سلولی (تلفن همراه) می دانند. گویی خودروسازان پیشرفته دنیا از درک توانمندی های تلفن همراه عاجزند و از سر ناآگاهی به سراغ فناوری DSRC رفته اند.

وی در ادامه افزود: در همان سال ۱۳۹۲ استاندارد IEEE 802.11p به عنوان یک استاندارد ملی برای دسترسی های بی سیم در محیط های خودرویی توسط سازمان ملی استاندارد ایران مورد تصویب قرار گرفت، اما متولیان امور جاده ای در کشور وقتی به سامانه سپهتن که بار مالی عمده آن بر دوش مالکین خودروهای ناوگان حمل و نقل عمومی است رسیدند، رفتند و از استاندارد منسوخ شده ای در کشور کره جنوبی استفاده کردند که نسل اول DSRC است و فاقد هرگونه کارآیی عملیاتی برای کاربردهای ایمنی در جاده های کشور می باشد. در واقع بسیار ساده، یک فرصت بی نظیر برای بکارگیری و توسعه کاربردهای استاندارد IEEE 802.11p را از دست داده ایم.

عضو هیات علمی جهاددانشگاهی گفت: در آبان ماه ۱۳۹۴ از طریق هیأت محترم دولت، الزام به استفاده از فناوری ارتباطات خودرویی را در سامانه های حمل و نقل شهری به تصویب رسید و آن را با تأکید بر اجرا در یک بازه زمانی دو ساله، ابلاغ کردند. اما تا امروز کدامیک از نهادهای مسئول به اجرای این مصوبه توجه داشته اند؟

مهندس رستمی با اشاره به اینکه ایران به عنوان یک کشور پیشرو در منطقه و حتی جلوتر از بسیاری کشورهای دیگر، در مردادماه ۱۳۹۵ با دقت نظر و آینده نگری سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، پروانه عمومی بهره برداری از فضای فرکانسی مورد نیاز برای اجرای کاربردهای خودرویی فناوری DSRC را منتشر کرده است، افزود: اما امروز وقتی به اپراتورهای تلفن همراه کشور می گوئیم بیائید مانند کشورهای پیشرفته بر روی استفاده از کاربردهای ارتباطات هیبریدی (استفاده یکپارچه از فناوری DSRC و ارتباطات سلولی) برنامه ریزی داشته باشیم، در پاسخ بدون توجه به راهبرد منتخب در دنیا و معرفی مقوله Hybrid Communications که بیان کننده استفاده توأمان از این دو فناوری است، آینده فناوری ۵G را برای ما تصویر می کنند و خود را مستغنی از بکارگیری فناوری DSRC نشان می دهند. در حالیکه اولاً هنوز راه بسیار زیادی برای عملیاتی شدن ۵G باید طی شود، ثانیاً این فناوری حتی در زمان بلوغ نیز نمی تواند به قابلیتهای کنونی DSRC برای کاربردهای ایمنی برسد و ثالثاً اینکه اساساً مقدور نیست که بتوانند خدمات ۵G را در جاده های کشور ارائه نمایند. جاده هایی که هم اینک پس از سالها هنوز پوشش دهی کامل برای استفاده از خدمات نسل ۳G را ندارند و در همین جاده هاست که نیازمند خدمات فناوری DSRC برای اجرای کاربردهای ایمنی و غیرایمنی هستیم.

وی گفت: هم اکنون پروژه سپهتن که بار مالی عمده آن بر دوش مالکین خودروهای ناوگان حمل و نقل عمومی است را اجرا می کنیم، بدون آنکه توجه داشته باشیم در صورت استفاده از فناوری ارتباطات خودرویی مبتنی بر استاندارد فوق الذکر در آن می توانیم درصد بسیار بالایی از تصادفات جاده ای را کاهش دهیم. اساساً به این موضوع توجه نداریم که پروژه سپهتن می تواند پیشران توسعه کاربردهای فناوری ارتباطات خودرویی در کشور باشد و یک تحول اساسی در ایمنی و اقتصاد حمل و نقل کشور ایجاد نماید.

مدیر گروه پژوهشی فناوری اطلاعات سازمان جهاد دانشگاهی صنعتی شریف افزود: علاوه بر سپهتن، هم اکنون پروژه ثبت تخلفات رانندگی را با نصب سامانه های گرانقیمت تصویری در راههای شریانی کشور اجرا می کنیم و این مهم را فراموش می کنیم که با استفاده از امکانات نصب شده در این پروژه و با هزینه بسیار ناچیز می توانیم بستر ارتباطی لازم برای اجرای گستره وسیعی از کاربردهای فناوری ارتباطات خودرویی را ایجاد نمائیم. کاربردهایی که به راههای ایمن تر، مسافرتهای راحت تر و محیط زیست پاک تر منجر می شوند. کاربردهایی که می توانند فرصت های متعددی را برای اشتغالزایی جوانان کشور در زمینه ارائه خدمات و تولید محصول نرم افزاری و سخت افزاری حوزه حمل و نقل هوشمند فراهم نمایند.

مدیر پروژه سامانه ارتباطات هوشمند خودرویی در پایان اظهارات خود در ارتباط با فناوریهای نوظهور برای بهبود ایمنی حمل و نقل گفت: این سئوال مهم همچنان مطرح است که چرا با وجود این واقعیت های آشکار و این فرصت های بی نظیر برای بهبود ایمنی حمل و نقل در کشور، به توانمندی های موجود در کشور توجه نمی شود و مطالبه جدی برای استفاده از این فرصتها و توانمندی ها وجود ندارد. آیا باید همچنان بنشینیم و در حالت نظاره گیری پیشرفت های دیگران، کشته های تصادفات خود را بشماریم و با بازی آماری اثبات کنیم که خوب کار کرده ایم؟!